Przemocy mówimy Nie. Dlaczego Ustawa „Kamilka” jest tak ważna?

Przemocy mówimy Nie. W ostatnich latach wzrosła świadomość społeczna dotycząca przemocy wobec dzieci i dorosłych. Pomimo tego, wiele przypadków nadal pozostaje niezgłoszonych. Dlatego właśnie Ustawa „Kamilka” wprowadza szereg mechanizmów mających na celu zapewnienie natychmiastowej reakcji służb, zwiększenie odpowiedzialności instytucji oraz skuteczniejsze wsparcie ofiar.

Nowe przepisy umożliwiają między innymi szybkie odebranie dziecka z niebezpiecznego środowiska, obowiązek zgłaszania podejrzeń przemocy oraz rozszerzoną współpracę między policją, sądami, szkołami i ośrodkami pomocy społecznej. W rezultacie każde dziecko ma zyskać realną ochronę, a sprawcy przemocy – ponieść konsekwencje.

Przemocy mówimy NIE. Formy przemocy wobec dzieci i dorosłych

Przemoc może mieć wiele oblicz. Aby skutecznie jej przeciwdziałać, konieczne jest rozumienie, że nie zawsze jest ona widoczna gołym okiem. Przemoc dzieli się na kilka kategorii:

1. Przemoc fizyczna

To każda forma agresji powodująca ból lub obrażenia ciała – bicie, popychanie, szarpanie czy zadawanie ran. Choć może wydawać się oczywista, w wielu przypadkach jest ukrywana z powodu strachu lub wstydu.

2. Przemoc psychiczna

Obejmuje upokarzanie, groźby, izolowanie, krytykowanie czy kontrolowanie. Jej skutki są równie poważne jak przemoc fizyczna – prowadzi do obniżenia poczucia własnej wartości, depresji i lęków.

3. Przemoc seksualna

To szczególnie traumatyczna forma przemocy. Może dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. Każdy przypadek wymaga natychmiastowego zgłoszenia odpowiednim służbom.

4. Zaniedbanie i przemoc ekonomiczna

Zaniedbanie oznacza brak zaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka – emocjonalnych, zdrowotnych lub materialnych. Z kolei przemoc ekonomiczna polega na ograniczaniu dostępu do pieniędzy czy kontroli wydatków.

Przemocy mówimy NIE. Statystyki i skala problemu w Polsce

Z danych Ministerstwa Sprawiedliwości wynika, że przemoc wobec dzieci i dorosłych wciąż stanowi ogromne wyzwanie. Aż 66% przypadków przemocy wobec dzieci pochodzi od rówieśników, a 32% – od dorosłych z najbliższego otoczenia. Co gorsza, jedynie niewielka część incydentów trafia do sądu lub policji.

W 2024 roku liczba zgłoszeń przemocy wzrosła o ponad 18%, co z jednej strony świadczy o większej świadomości społecznej, ale z drugiej pokazuje skalę problemu. Dlatego Ustawa „Kamilka” ma kluczowe znaczenie – to nie tylko dokument prawny, ale także symbol zmiany postaw wobec przemocy.

Jak reagować na przemoc? – Praktyczne wskazówki

Świadomość i szybka reakcja mogą uratować życie. Jeśli jesteś świadkiem przemocy lub podejrzewasz, że ktoś może być ofiarą, nie pozostawaj obojętny. Oto co możesz zrobić:

• Powiadom policję lub lokalny ośrodek pomocy społecznej – nawet anonimowo.
• Skorzystaj z telefonu zaufania dla ofiar przemocy: 116 111 (dzieci i młodzież) lub 800 12 00 02 (Niebieska Linia).
• Jeśli jesteś nauczycielem, lekarzem lub sąsiadem – masz obowiązek reagować zgodnie z nową ustawą.

  

• Rozmawiaj z dziećmi i bliskimi o emocjach – często to właśnie rozmowa pozwala ujawnić przemoc.

Jak ORW Zorza wspiera ideę. Przemocy mówimy NIE.

ORW Zorza w Dziwnówku od lat promuje wartości pokoju, szacunku i wzajemnej tolerancji. W ramach swoich działań edukacyjnych i rehabilitacyjnych ośrodek organizuje warsztaty profilaktyczne, spotkania z psychologami oraz akcje społeczne dotyczące przeciwdziałania przemocy.

Wierzymy, że edukacja i wsparcie emocjonalne to klucz do budowania bezpiecznego środowiska – zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Właśnie dlatego zapraszamy do naszej sekcji FAQ, gdzie znajdziesz wiele informacji o programach wsparcia i możliwościach dofinansowania pobytów rehabilitacyjnych.

Przemocy mówimy NIE. Wspólna odpowiedzialność – jak możemy pomóc?

Każdy z nas ma wpływ na to, jak wygląda społeczeństwo. Dlatego ważne jest, aby reagować, edukować i wspierać osoby pokrzywdzone. Możesz pomóc, informując innych o zmianach prawnych wynikających z Ustawy „Kamilka”, udostępniając rzetelne materiały lub uczestnicząc w lokalnych inicjatywach.

Nie zapominajmy, że przemoc nie zna granic wieku, statusu społecznego ani płci. To problem, który może dotknąć każdego – i tylko wspólne działania mogą przynieść trwałą zmianę.